ဤကမၻာေလာကႀကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္း သိန္းသန္းမက ၾကာျမင့္စြာ တည္ေနျပီးေနာက္ သတၱ၀ါတို႔ အကုသိုလ္ ထူေျပာလြန္းလာသည့္အခါ ပ်က္စီးတတ္၏။ ထိုသို႔ပ်က္စီးရာတြင္
- ရာဂ ထူေျပာလြန္းသည့္အခါ မီးျဖင့္ ပ်က္စီး၏။
- ေဒါသ ထူေျပာလြန္းသည့္အခါ ေရျဖင့္ ပ်က္စီး၏။
- ေမာဟ ထူေျပာလြန္းသည့္အခါ ေလျဖင့္ ပ်က္စီး၏
အထက္ပါအေၾကာင္းသံုးပါးတို႔တြင္ မီးျဖင့္ ကမၻာႀကီးပ်က္စီးရန္ နီးလာေသာအခါ ေလာကဗ်ဴဟာ နတ္တို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းတသိန္းခန္႔ ႀကိဳတင္၍ ေလာက၌လွည့္လည္ကာ ေၾကြးေၾကာ္ၾကသည္။ ကမၻာပ်က္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳၾကရန္ သတၱ၀ါတို႔အား တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ၾကသည္၊ ထိုနတ္တို႔၏ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္မႈေၾကာင့္ ေအာက္ဘံုတို႔မွ သတၱ၀ါမ်ား ကုိသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ကာ အထက္ျဗဟၼာဘံု မ်ားသို႔ ေရာက္သြားၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ေနတစင္းမွ ႏွစ္စင္း၊ ႏွစ္စင္းမွ သံုးစင္း၊ စသည္ျဖင့္ ေပၚလာျပီး ေနခုနစ္စင္း ေပၚလာေသာအခါ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ သမုဒၵရာတို႔မွ စ၍ ကမၻာေလာကႀကီး တခုလံုး မီးေလာင္ပ်က္စီးျပီး ဟင္းလင္းျပင္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။
ကမၻာႀကီးသည္ ေရျဖင့္ ပ်က္စီးေသာအခါ ေရငန္မိုးႀကီး သည္းထန္စြာ ရြာလာ၍ ထိုရငန္မိုးေရျဖင့္ ထိရာထိရာ အရပ္တိုင္းသည္ ေၾကမြပ်က္စီးသြားျပီး ဟင္းလင္းျပင္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။
ေလျဖင့္ပ်က္စီးေသာအခါ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ ေလနီၾကမ္းႀကီး တိုက္ခတ္၍ ေတာေတာင္သစ္ပင္ စေသာ အရာ၀တၳဳအားလံုး ေၾကမြပ်က္စီးကာ ဟင္းလင္းျပင္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။
အေၾကာင္းသံုးပါးျဖင့္ ကမၻာႀကီး ပ်က္စီးရာတြင္ မီးေၾကာင့္ပ်က္စီးသည့္အခါ အထက္၌ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼာဘံု သံုးဘံုအထိ ပ်က္စီးသည္။ ေရျဖင့္ ပ်က္စီးသည့္အခါ ဒုတိယစ်ာန္ ျဗဟၼာဘံု သံုးဘံုအထိ ပ်က္စီးသည္။ေလျဖင့္ ပ်က္စီးသည့္အခါ တတိယစ်ာန္ ျဗဟၼာဘံု သံုးဘံုအထိ ပ်က္စီးသည္။ေဘးပတ္၀န္းက်င္တြင္ကား တဆက္တည္း ဆက္စပ္တည္ရွိသည့္ ကမၻာေပါင္း ကုေဋတသိန္း တျပိဳင္နက္ ပ်က္စီးသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ကမၻာႀကီးသည္ မီးျဖင့္ ခုနစ္ႀကိမ္ ပ်က္စီးျပီးေနာက္၊ ေရျဖင့္ တႀကိမ္ ပ်က္စီးသည္။
ဤသို႔ မီး ခုနစ္ႀကိမ္ ေရတႀကိမ္ျဖင့္ ရွစ္ႀကိမ္ရွစ္လီ ျပည့္ေျမာက္မည့္ ( ၆၄ ) ႀကိမ္ေျမာက္တြင္ ေလျဖင့္ တႀကိမ္ ပ်က္စီးသည္။
ကမၻာပ်က္ပံုအက်ယ္ကို ၀ိသုဒၶိမဂ္ ဒု-အုပ္ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ ဉာဏကထာႏွင့္ သျဂႋဳဟ္ ဘံုပိုင္း အဖြင့္က်မ္းမ်ား၌ ရႈႏိုင္ပါသည္။
.........................
0 comments:
Post a Comment